Marie Joof
Marie Joof is een geregistreerde verloskundige uit de buurt van Brufut. Zij is verantwoordelijk voor ongeveer tien lokale vroedvrouwen in de wijde omtrek. Ze ondersteunt ze met kennis en adviezen en met materialen. Marie heeft bij haar eigen huis zelf een bevallingsruimte gebouwd. Daar heeft ze ook een kleine apotheek. Inmiddels is ze met pensioen, maar zwangere vrouwen kunnen nog steeds bij haar terecht.
Stichting 4Gambia helpt Marie door haar regelmatig te voorzien van medische materialen en kraampakketten die we in Nederland inzamelen. Wat in Nederland overbodig geworden is, komt in Gambia nog goed van pas.
Een handje meehelpen
Als Géke, onze voorzitter, in Gambia is, helpt ze soms letterlijk een handje mee. Bijvoorbeeld tijdens een Clinic Day in een health-centre. Op zo’n dag komen met gemak meer dan honderd zwangere vrouwen en moeders met baby’s uit de wijde omtrek langs voor de noodzakelijke controles. Helpende handen worden zeer gewaardeerd om er voor te zorgen dat iedereen weer naar huis kan voordat de hete middagzon zijn werk doet.
Ze is ook een keer mee geweest op een route waarbij verloskundige Marie Joof materialen gaat rondbrengen bij lokale vroedvrouwen. Deze materialen zijn in Nederland ingezameld, onder andere door onze eigen stichting. Verhalen over hoe de voorzitter een handje meehelpt, lees je hieronder.
Clinic day
De voorzitter vertelt een verhaal over hoe zij tijdens een Clinic day een handje meehelpt. Ze vertelt: ‘Ik wacht tot Marie langskomt. Zij pikt mij op om samen op weg te gaan naar Tanji. In de kliniek daar houdt ze bureau voor zwangere vrouwen en ik ga haar daar bij helpen.’
‘Het is een uur of negen als we gaan beginnen en er zitten al een aantal vrouwen te wachten. Ik kijk een beetje onwennig rond, terwijl Marie mij vertelt wat ik moet doen. Ik ben vandaag verantwoordelijk voor de administratie. Er ligt een groot boek op tafel waarin alles opgeschreven moet worden. De dames die al eerder zijn geweest staan er al in. Ik moet hun gegevens opzoeken aan de hand van het nummer op hun kaart. De dames die voor het eerst komen, moet ik nieuw inschrijven. Gelukkig is het eerst nog niet zo druk, zodat ik er rustig in kan komen.’
‘Van lieverlee wordt het steeds drukker en staan er steeds meerdere dames in de kamer. Zowel nieuwe vrouwen als vrouwen die al eerder zijn geweest. De een moet naar het lab, de ander moet medicijnen hebben. Het is belangrijk dat je de inname controleert, anders kan het zijn dat de medicijnen niet worden ingenomen. Ik hoor om mij heen diverse talen, ongetwijfeld Mandinka, Wolof en Jola. Gelukkig hoef ik me alleen op het Engels van Marie te concentreren. Na een tijdje heb ik het ritme te pakken, schrijf ik nieuwe dames in, noteer ik de duur van de zwangerschap, de lab-uitslagen enzovoort.’
‘Ik moet ook noteren hoeveel zwangerschappen de dames die voor het eerst langskomen hebben doorgemaakt en hoeveel kindjes er nog leven. Ik heb niet veel tijd om er bij stil te staan, maar tijdens het schrijven realiseer ik me hoeveel verdriet hier langs komt. Het is tegen één uur als het rustiger wordt. Een enkele dame druppelt nog binnen. Ruim honderdtwintig dames hebben we gezien in vier uur tijd. Ik kan het bijna niet geloven. Of eigenlijk ook weer wel. Ik ben doodmoe, maar weer een ervaring rijker.’
Met verloskundige Marie Joof op bezoek in de regio
Een andere keer brengt de voorzitter samen met Marie Joof een bezoek aan een aantal vroedvrouwen in de regio. Ze vertelt: ‘Marie laat mij deze keer kennis maken met zeer hard werkende en betrokken vrouwen. Vrouwen die met weinig middelen hun werk doen, doortastend optreden, maar moeten roeien met de riemen die ze hebben. Ze worden door Marie begeleid en gecontroleerd en ze voorziet de vroedvrouwen ook regelmatig van materialen.’
‘We gaan met de 4-wheel-drive van Marie. Ze kan niet zonder, dat blijkt ook nu. Wegen die naar de kleine dorpjes leiden, staan vanwege het regenseizoen grotendeels onder water. We horen en voelen het water klotsen tegen de onderkant van de auto. Een gewone auto kan hier absoluut niet rijden. Ik denk aan al die vrouwen die naar het ziekenhuis moeten voor hun bevalling. Bijvoorbeeld vanwege een hoge bloeddruk of plotseling opgetreden complicaties. Geen idee hoe ze hun dorpen moeten verlaten als Marie niet in de buurt is met haar 4-wheel-drive.’
In Gambia komen op elke duizend geboortes ruim achtenvijftig baby’s levenloos ter wereld. In Nederland zijn dat er minder dan drie.
*(Cijfers van 2018)
‘De vroedvrouwen zijn blij met onze komst. We hebben materialen bij ons die eerder in Nederland zijn ingezameld. Wat een voorrecht om nu te zien en te ervaren waar ze terechtkomen. Ik ben onder de indruk. Van de omstandigheden waaronder zij hun werk moeten doen. En onder de indruk van de omstandigheden waaronder vrouwen in deze dorpen moeten bevallen. Met minimale professionele zorg en minimale middelen. Met veel minder hygiëne dan wij in Nederland gewend zijn. Het ziet er niet naar uit dat dat op korte termijn zal veranderen. Ik ben onder de indruk van de vrouwen die ondanks alle ellende doorgaan. Ze kunnen ook niet anders.’
Heb je spullen die wellicht nuttig kunnen zijn voor Marie Joof? Neem contact met ons op. Ook hebben we nog andere projecten waarmee we de bevolking in Gambia helpen. Wil je hier meer over weten? Op de pagina Projecten kun je lezen op welke manieren wij hulp bieden.